සුදු පාට මල් පිපුනු...

සුදු පාට මල් පිපුනු අරලියා හෙවන යට
බාලිකාවේ සුවඳ තනිවෙලා
අපි ඉතින් වෙන්ව යමු අපි අතින් ගිලිහි ගිය
සියළු දේ අතීතෙට පවරලා

ඇසල සඳ දිය නොවුන ඈත වැව් තල කොනෙක
ගයා නිම වූ කවිය ඉකි බිඳී...
අපට අප පමණක් නොවේ නැණ නුවන් සැදුව
තක්සලාවත් අහිමි වීලා...

සුදු පාට මල්....

සිනා සරදම් පිරුණු පන්ති කාමර අතර
ගෙවී ගිය මල් සමය සිහිනෙකී...
සඳට ඉකිබිඳ හඬන නොදරුවන් නොවී අපි
සිනාසෙමු අතීතෙට සෙනෙහසින්....

සුදු පාට මල් පිපුනු...

ගායනය: කරුණාරත්න දිවුල්ගනේ

මේ ගීතය ඇහෙනකොට මට ඇතිවෙන හැඟීම ඇත්තටම කියලා නිම කරන්න බැහැ. පාසල් සමය නිම වෙලා දැනට වසර දහයකට වඩා ගත වෙලා ගියත්, එදා ඒ අත් විඳපු චමත්කාරජනක හැඟීම් අදටත් මගෙ හිත හිරිගඩු නංවමින් සීතල සුලං පොදක් වගේ මා අසලම සැරි සරනවා කියලා මේ ගීතය අහද්දී මට දැනෙනවා.

පාසල් වියේ අත්දුටු ඒ සුන්දර හැඟීම්, ජීවිතයේ හැල හැප්පීම් එක්ක, දුක් කම් කටොලු එක්ක ටිකින් ටික අමතක වේගන යන්න ආවත්, මේ ගීතය ඇහෙන කොට ඒ මතකයන් අවදි වී, මොහොතකට හෝ ආයෙමත් ඒ යුගයට යන්න ඇත්නම් කියලා හිතෙනව...

රස විඳින්න ඒ ගීතය මෙතැනින්: